Połączenie z naturą i międzypokoleniowe relacje to punkt wyjścia w tych artystyczno-estetycznych rozważaniach. Artystka w charakterystyczny dla siebie sposób z dużą dozą wrażliwości, uważności i czułości, które dotąd znane nam były z obrazów z kobiecymi wizerunkami, poprzez abstrakcyjną formę wznosi się ponad dotychczasowe doświadczenia. Harmonijnie łącząc barwy, daje poczucie ukojenia i spokoju, by za chwilę przejść w dynamiczne struktury i zestawienia, wprowadzając do swojego malarstwa barwy i odcienie, których dotąd nie używała.

To zapis emocji towarzyszących powstawaniu obrazów.

Ten cykl to artystyczna interpretacja, metafora natury i człowieka, gdzie linie są jak korzenie, będące międzypokoleniowymi połączeniami. Regularne procesy w naturze są jak powtarzalne kody kulturowe i pokoleniowe. Tak jak w sferze ludzkiej przenoszone są geny, zachowania i obyczajowe uwarunkowania, tak w naturze procesy odradzają się cyklicznie, zgodnie z fazami księżyca i porami roku. Roślinność potrafi żyć w symbiozie, ale są także gatunki ekspansywne, dominujące, destrukcyjne, analogicznie jak w naturze ludzkiej. W takim kontekście warstwy struktur i faktur kreowanych na płótnach Głodek, symbolizują emocjonalność człowieka i stają się odniesieniem do struktur w naturze.

fragment tekstu kuratorskiego Izabela Rogala, Warszawa 2022